ગુજરાતી સાહિત્યનું નવું સરનામું
રાત રડે છે અંધારામાં, ભયનું કૈં મારણ આપો,
સૂરજ જેવા સૂરજને પણ ઊગવાનું કારણ આપો.
કેમ હયાતીની શંકાથી ફફડે છે મંદિર-મસ્જિદ,
અફવાઓથી બચવું હો તો સુનિશ્ચિત તારણ આપો.
આખા જગમાં હરિયાળીની ઈચ્છા ક્યાં કીધી છે મેં,
હોય તમારી મરજી તો ભીની આંખોમાં રણ આપો.
મૃગજળનાં બે-ચાર ઘૂંટડા, મુઠ્ઠી છાંય ખજૂરીની,
જીવન નામે ઊંટને આગળ વધવાનું કારણ આપો.
‘કોઈ રીતે પણ ફુરસદ કાઢી અંતસમે મળવા આવીશ’,
જૂઠી તો જૂઠી, ‘ચાતક’ને બસ, હૈયાધારણ આપો.
– © દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’
10 Comments
જિંદગી જીવી જવાની લ્હાયમાં,
આપણે કૂદી રહ્યાં છે ખાઈમાં.
તાજગી ઝાકળની બૂંદોમાં હતી,
આપણે શોધી રહ્યાં’તાં ચાયમાં.
દૂધ પીતાં કાળજે ટાઢક નથી,
કેટલી ડેરી બનાવી ગાયમાં.
રામ-રાવણની જરૂરત ક્યાં હવે,
સંપ ના દેખાય ભાઈ-ભાઈમાં.
બાપની સંવેદના ખૂટી પડી,
ડુસકાં ડૂબી ગયા શરણાઈમાં.
બંધ બારી રાખનારાંને પૂછો,
ફર્ક શું છે ધૂપ ને પરછાંઈમાં.
કોઈ ‘ચાતક’ને જગાડો ખ્વાબથી,
ધૂંધળું દેખાય આંખે ઝાંયમાં.
– દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’
6 Comments
जुल्फ से हल्की-सी बारिश याद आती हैं हमें,
भूल जाने की सिफारीश याद आती है हमें,
चाहकर भी जो मुकम्मिल हम कभी ना कर सकें,
बीते लम्हों की गुजारिश याद आती हैं हमे
* * *
आज भी कोई सदा है, जो बुलाती हैं हमें
गीत में या फिर गजल में गुनगुनाती हैं हमें
वक्त बदला पर उसीकी आदतें बदली नहीं,
तब जलाती थी हमे, अब भी जलाती है हमें
बात उसकी मान लेते तो सँवर जाते, मगर,
जिन्दगी सबकुछ कहाँ जलदी सिखाती हैं हमे
वो हमारे बीच थी तो आँख में आँसू न थे,
आज उसकी याद भी महिनों रुलाती है हमें
मुँदकर आँखें अगर हम सो सकें तो ठीक है,
मौत आकर निंद में गहरी सुलाती है हमें
हम गजल का हाथ थामे इसलिये बैठे रहें
लिख नहीं पाते कभी तो वो लिखाती हैं हमें
कोई तो ‘चातक’ वजह होगी हमारे नाम की,
वरना ये कदमों की आहट क्यूँ जगाती है हमें ?
– © दक्षेश कोन्ट्राकटर ‘चातक’
9 Comments
અધીરી આંખને મળવાં હવે સપનાં નહીં આવે,
બીડેલી પાંપણોને નામ ગુલદસ્તા નહીં આવે.
પથિક, તારે જ કેડીઓ નવી કંડારવી પડશે,
તને મંઝિલ સુધી પહોંચાડવા રસ્તા નહીં આવે.
ખડકના મૌન ચ્હેરા પર લખેલો હોય છે સૂરજ,
ચીરી એનાં હૃદયને ભાવનાં ઝરણાં નહીં આવે.
ઘડીભર લાશ થઈને જીવવાનો કારસો તો કર,
તને ડૂબાડવા માટે પછી દરિયા નહીં આવે.
મૂકી પાદર બધાંને એક દિ’ ચાલી નીકળવાનું,
સફરમાં આખરી, ઘર કે ગલી, ફળિયાં નહીં આવે.
સ્મરણને કાખમાં લઈને નીકળશે ફક્ત આંસુઓ,
લઈને સ્મિત હોઠો પર ફરી ચહેરાં નહીં આવે.
ભરોસો તૂટશે ‘ચાતક’ બધાંનો અંતવેળામાં,
કબર સુધી જવાને કામ નિજ પગલાં નહીં આવે.
– © દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’
11 Comments