રાત રડે છે અંધારામાં, ભયનું કૈં મારણ આપો,
સૂરજ જેવા સૂરજને પણ ઊગવાનું કારણ આપો.
કેમ હયાતીની શંકાથી ફફડે છે મંદિર-મસ્જિદ,
અફવાઓથી બચવું હો તો સુનિશ્ચિત તારણ આપો.
આખા જગમાં હરિયાળીની ઈચ્છા ક્યાં કીધી છે મેં,
હોય તમારી મરજી તો ભીની આંખોમાં રણ આપો.
મૃગજળનાં બે-ચાર ઘૂંટડા, મુઠ્ઠી છાંય ખજૂરીની,
જીવન નામે ઊંટને આગળ વધવાનું કારણ આપો.
‘કોઈ રીતે પણ ફુરસદ કાઢી અંતસમે મળવા આવીશ’,
જૂઠી તો જૂઠી, ‘ચાતક’ને બસ, હૈયાધારણ આપો.
– © દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’
….wwaaaaah…….
સુંદર ગઝલ…!! છેલ્લા બે શે’રના સાનિ મિસરામાઁ એક્કેક ગુરૂ ઓછા હોવાનું પ્રતિત થાય છે, ફેર તપાસ જરૂરી …
આખા જગમાં હરિયાળીની ઈચ્છા ક્યાં કીધી છે મેં,
હોય તમારી મરજી તો ભીની આંખોમાં રણ આપો…આ શે’ર અધિક ગમ્યો..
અશોકભાઈ,
આપના પ્રતિભાવ બદલ આભાર.
છેલ્લા બંને શેરના સાની મિસરામાં પંદર ગા છે જ ..
જી-વન-ના-મે-ઊંટ-ને-આ-ગળ-વધ-વા-નું-કા-રણ-આ-પો.
જૂ-ઠી-તો-જૂ-ઠી-ચા-તક-ને-બસ-હૈ-યા-ધા-રણ-આ-પો.
તમે આ બાબતે પ્રકાશ પાડો તો સમજાય …
વધુ એક સરસ ગઝલ. અભિનંદન.
આખા જગમાં હરિયાળીની ઈચ્છા ક્યાં કીધી છે મેં,
હોય તમારી મરજી તો ભીની આંખોમાં રણ આપો……
વાહ વાહ ….આ તો ખુબ જ સરસ શેર…
રાત જેની સાથે જોડાય તેવું વાતાવરણ સર્જવાની ક્ષમતા ધરાવે છે. ઇશ્વરની મરજી વગર તો કંઇ શક્ય જ નથી. બહુ સરસ રચના.
હરિયાળીની ઈચ્છા ક્યાં કીધી છે મેં,……
સુંદર ગઝલ !
મૃગજળનાં બે-ચાર ઘૂંટડા, મુઠ્ઠી છાંય ખજૂરીની,
જીવન નામે ઊંટને આગળ વધવાનું કારણ આપો.
ક્યા બાત હૈ… સુંદર….
મૃગજળનાં બે-ચાર ઘૂંટડા, મુઠ્ઠી છાંય ખજૂરીની,
જીવન નામે ઊંટને આગળ વધવાનું કારણ આપો.
‘કોઈ રીતે પણ ફુરસદ કાઢી અંતસમે મળવા આવીશ’,
જૂઠી તો જૂઠી, ‘ચાતક’ને બસ, હૈયાધારણ આપો.
ખુબ જ સરસ … સહેજ પણ પરિશ્રમ વગર જ કવિતા સમજાય ગઈ .. આવું તે કાંઈ બને? .. સાચે જ આ કવિતા હતી ને? .. અદભુત ……