જિંદગી જીવી જવાની લ્હાયમાં,
આપણે કૂદી રહ્યાં છે ખાઈમાં.
તાજગી ઝાકળની બૂંદોમાં હતી,
આપણે શોધી રહ્યાં’તાં ચાયમાં.
દૂધ પીતાં કાળજે ટાઢક નથી,
કેટલી ડેરી બનાવી ગાયમાં.
રામ-રાવણની જરૂરત ક્યાં હવે,
સંપ ના દેખાય ભાઈ-ભાઈમાં.
બાપની સંવેદના ખૂટી પડી,
ડુસકાં ડૂબી ગયા શરણાઈમાં.
બંધ બારી રાખનારાંને પૂછો,
ફર્ક શું છે ધૂપ ને પરછાંઈમાં.
કોઈ ‘ચાતક’ને જગાડો ખ્વાબથી,
ધૂંધળું દેખાય આંખે ઝાંયમાં.
– દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’
જિંદગી જીવી જવાની લ્હાયમાં,
આપણે કૂદી રહ્યાં છે ખાઈમાં.
આ શેરમાં વ્યાકરણ દોષ જણાય છે. આપણે કૂદી રહ્યા છે ખાઈમાં… ને બદલે આપણે કૂદી રહ્યા’તા ખાઈમાં કરવું પડે. જેથી છંદ અને વ્યાકરણદોષ બંને નભી જાય છે.
ખુબ જ સુંદર. એકદમ સાચી વાત. ખુબ જ ગમી …
કોઈ ‘ચાતક’ને જગાડો ખ્વાબથી……
જાગૃત અવસ્થા માંગવાનો આપણો અભિકાર છે.
મત્લા અને મક્તા ખૂબ સરસ થયા છે.
સુંદર સંવેદનોથી સભર આખી ગઝલ માણવાલાયક થઈ છે.
અભિનંદન !
સાવ સાચી વાત છે કે જીવી જવાની લહાયમાં આપણે બધા સંબંધોને દાવમાં લગાવી દીધા છે……..ખુબ સરસ!!!!!
ઉત્તમ મત્લા સાથે તાજગીસભર ગઝલ
મજાના મત્લા સહિત આખી ગઝલ સુંદર…!!