[ આજે મારી ડાયરીમાં ઘણાં વખત પહેલા ટપકાવેલી એક ગઝલ રજૂ કરું છું. ‘જે સારું મળે એ ગ્રહણ કરતા રહો’ – એ ઉપનિષદિક ઉપદેશથી પ્રારંભ થતી આ કૃતિ આગળ વધતાં સુંદર રીતે પાંગરે છે અને છેલ્લે એની ટોચ પર પહોંચે છે. કેટલાય સંબંધો એવા હોય છે જે હૃદયની પેટીમાં સલામત રહે છે, કદી હોઠ પર આવતા નથી. એને અભિવ્યક્ત કરવા માટે ‘ખાલી જગાના બેય છેડે અવતરણ કરતા રહો’ … કેટલું સુંદર રીતે કહેવાયું છે ! ]
બેસી નિરાંતે બે ઘડી પૃથ્થકરણ કરતા રહો,
જે પણ મળે સારું, સતત ગ્રહણ કરતા રહો.
એ ભ્રમ કદી ન પાળો, આકાશ અહીંથી અહીં સુધી,
ક્ષિતિજ કંઈ સીમા નથી, જો વિસ્તરણ કરતા રહો.
જેની ઉપર ના હક હતો, ના છે, ના કદી બનવાનો,
મનમાં નિરંતર એ વ્યક્તિનું સ્મરણ કરતા રહો.
આ પ્રેમ નામના ગ્રંથનો ફેલાવ વધવો જોઈએ,
જો પ્રત કદી ખૂટી પડે, તો સંસ્કરણ કરતા રહો.
પીંડને ફરતે ત્વચા ને રક્ત-અસ્થિ-વસ્ત્ર હો,
અહીં તો પહેલેથી રૂઢિ છે, આવરણ કરતા રહો.
એ નામ અગર લખવું મુમકિન નથી, કંઈ નહીં,
ખાલી જગાના બેય છેડે અવતરણ કરતા રહો.
– હીતેન આનંદપરા
એ નામ અગર લખવું મુમકિન નથી, કંઈ નહીં,
ખાલી જગાના બેય છેડે અવતરણ કરતા રહો.
લા જવાબ સરસ ” ? ” સમજી ગયા ને ?
simple superb dost!! keep it up…
હિતેનભાઈ, તમે મારા દીલની વાત લખી દીધી છે. ખુબ સરસ. અભિનંદન…