*
ખેતરમાં ઊભેલા ચાડિયાને પંખીનું સરનામું કરતાં ના આવડે.
છાતીમાં મણમણના મૂંઝારા મૂએ ને આંખોને આંસુ ના આવડે.
આંબાની ડાળ પર કોયલના ફળિયાં ને હાર્મોનિયમ ક્યાંયે દેખાય નહીં,
તરવા કે તારવાનો ભેદ જ સમજે નહીં એને કૈં નદીયું અપાય નહીં,
જાણતલ જોશીને પોતાની દીકરીનો હાથ લઈ જોતાં ના આવડે … ખેતરમાં.
આગિયાના શ્હેરમાં દાડો ચઢે ત્યારે જંગલમાં વરતાતી રાત,
પડછાયા પોતાના પડછાયા શોધવાને દોડતાં રહે દિનરાત,
આખ્ખાય ગામમાં દાંડી પીટીને કહે સૂરજને ડૂબતાં ના આવડે … ખેતરમાં.
‘ચાતક’ની તરસ્યુંનો સરવાળો માંડો તો વદ્દીમાં ગોકુળિયું ગામ,
બ્હાવરી બનેલ બેઉ આંખોની કીકીમાં ઓગળતાં રાધા ને શ્યામ,
મધરાતે આવીને ધાંધલ કરે, આ સપનાંને બીજું ના આવડે … ખેતરમાં.
– © દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’
વાહ, કેટલું કલાત્મક રીતે લખ્યું છે આપે!!
આપની રચનાને વખાણવા હવે તો શબ્દકોષ માંહેથી શબ્દો પણ ખૂટી પડ્યા છે!!!
આપની રચનાઓમાં એક ખાસ વાત એ છે કે તે જીવનની નકારાત્મકતાઓ, હતાશાઓ, નિરાશાઓ, ક્ષણભંગુરતા અને બીજી અનેક વણગમતી બાબતોમાંથી રાહત આપી એક અનેરા આનંદની અનુભૂતિ કરાવે છે.
હિતેશભાઈ,
આપનો ખૂબ ખૂબ આભાર. તમારા જેવા ભાવકના પ્રતિભાવો કલમને લખવાનું બળ પૂરું પાડે છે. જય ગુર્જરી.
સરસ ગીત !
ખેતરમાં ઊભેલા ચાડિયાને પંખીનું સરનામું એકેય ના આવડે
છાતીમાં મણમણના મૂંઝારા મૂએ ને આંખોને આંસુ ના આવડે
સરસ ગીત !