[A painting by Donald Zolan]
અમારી આંખ અથ છે ને તમારી આંખ ઈતિ છે,
તમે પૂછો નહીં કે પ્રેમ એ કેવી ભૂમિતિ છે.
અમારાં સ્વપ્ન તમને જોઈ મોટા થઈ ગયાં કિન્તુ,
તમારી લાગણી શાને હજીયે દૂધપીતી છે ?
સમયની ચાલને બદલી શકો ના, એ સ્વીકારું છું,
સમય રોકાય છે ક્યારેક એની પણ પ્રતીતિ છે.
સૂરજના હાથ પર મહેંદી મૂકી જગને બતાવી દો,
થયાં છે લોહીનાં પાણી પછી આ રાત વીતી છે.
સજીવન થઈ જશે રંગો તો તસવીરોનું થાશે શું ?
ઘણા સંબંધની ફ્રેમે પનપતી એક ભીતિ છે.
હથેળીમાં લઈ ‘ચાતક’ કથાની ખાતરી કરજો,
અહીં પ્રત્યેક આંસુઓની નોખી આપવીતી છે.
– © દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’
10 Comments
