આજે શોભિતભાઈની એક મજાની ગઝલ. સમય આગળ નીકળી જાય છે પણ ક્યારેક સ્મૃતિઓ મનને એવી રીતે ઝંઝોળે છે કે આપણે એમાં ખોવાઈને ત્યાં જ ઊભા રહી જઈએ છીએ. એ સોનેરી સંબંધો, એ નાની નાની યાદો મનને ઘેરી વળે છે. ચણાયા કાકલૂદી પર .. એમાં ગઝલ શિખર પર હોય એમ લાગે છે. તો માણો આ સુંદર રચનાને.
મને ખુદને જ મળતો હું હજી પણ ત્યાં જ ઊભો છું
ને વરસાદે પલળતો હું હજી પણ ત્યાં જ ઊભો છું
હતો જે આપણો સબંધ એના ભગ્ન અવશેષો
શિશુ માફક ચગળતો હું હજી પણ ત્યાં જ ઊભો છું
તને આગળ ને આગળ હું સતત જોયા કરું અથવા
પ્રયાસોમાં કથળતો હું હજી પણ ત્યાં જ ઊભો છું
ચણાયા કાકલૂદી પર થરકતી જ્યોતના કિસ્સા
દીવાને જેમ બળતો હું હજી પણ ત્યાં જ ઊભો છું
નગરનાં માણસો જે એ બધાં છે મીણના પૂતળાં
અને એમાં પીગળતો હું હજી પણ ત્યાં જ ઊભો છું
– શોભિત દેસાઈ
2 Comments
