Month: February 2012

જાતને ખોયા પછીથી કૈંક જડવું જોઈએ,
શબ્દની સાથે રહો તો કૈંક અડવું જોઈએ.

દુશ્મનો સાથે લડીને એટલું સાબિત થયું,
જીતવા માટે અરીસા સાથ લડવું જોઈએ.

પ્રેમ એ કોઈ પ્રયત્નોથી થતી ઘટના નથી,
પ્રેમમાં બાળક બનીને સાવ પડવું જોઈએ.

દ્વારની સંવેદનાઓ સ્પર્શતે કેવી રીતે,
લાગણી દર્શાવવા એણે ખખડવું જોઈએ.

હોય શી પીડા પતનની દોસ્ત, એને જાણવા,
આદમીએ ટોચ પર ક્યારેક ચડવું જોઈએ.

સ્મિતની પ્રસ્તાવનામાં ઈશ્વરે એવું લખ્યું,
માનવીએ મન મૂકીને ક્યાંક રડવું જોઈએ.

જિંદગી ‘ચાતક’ પ્રતીક્ષાનું સુંવાળું નામ છે,
રોજ મુઠ્ઠી ક્ષણ લઈ થોડું ભરડવું જોઈએ.

– દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’

શ્વાસમાં માળો કરીને એક પંખી ગાય છે,
રક્ત, હૈયે ને રગેરગ એ સૂરો રેલાય છે.

આંખની ખામોશ ભાષા ભાવ દિલના ગણગણે,
લાગણીની વારતા ક્યાં કોઈને કહેવાય છે.

થોકબંધી સ્વપ્ન, સાચાં જે કદી ના થઈ શકે,
એ ખરલની જેમ મનમાંહી સતત ઘૂંટાય છે.

પ્રેમના જેવી કરામત ના મળે દુનિયામહીં,
જ્યાં અલગ હોવા છતાંયે સહજીવન જીવાય છે.

પ્રેમરોગીની મુસીબત કેટલી સંગીન છે !
દર્દ જ્યાં ‘ચાતક’ દવાની સાથમાં પીવાય છે.

– દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’

ચાંદની રોનક ગઈ છે, તું ગઈ છે જ્યારથી,
કેટલી મૌસમ રડી છે, તું ગઈ છે જ્યારથી.

ભીંત, બારી, બારણાંની એક જેવી છે દશા,
શૂન્યતાઓ વિસ્તરી છે, તું ગઈ છે જ્યારથી.

એમ લાગે છે હૃદય ભૂલી ગયું ધબકારને,
શ્વાસ થઈ ખાતાવહી છે, તું ગઈ છે જ્યારથી.

લાગણી દરિયો બનીને આંખમાં ઘુઘવ્યા કરે,
પાંપણો ભીંજાયલી છે, તું ગઈ છે જ્યારથી.

ભીતરે બંદી બની છે કૈંક યાદો બેસબબ,
કોઈ ના કૂંચી જડી છે, તું ગઈ છે જ્યારથી.

રાતદિવસ જે કલમ પર શબ્દનો ડેરો હતો,
શાયરી ના અવતરી છે, તું ગઈ છે જ્યારથી.

આવ સોનેરી સમયને લઈ ફરીથી આંગણે,
હર ઘડી અળખામણી છે, તું ગઈ છે જ્યારથી.

આંખ ‘ચાતક’ થઈને બસ ચોંટી ગઈ છે દ્વાર પર,
શક્યતાઓ બ્હાવરી છે, તું ગઈ છે જ્યારથી.

– દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’

સમયના હાથથી વીતેલ ક્ષણ થઈ જાય છે આઝાદ,
સૂરજ ચાહે ન ચાહે પણ કિરણ થઈ જાય છે આઝાદ.

પહોંચે માનવી મંઝિલ સુધી એનો અરથ એવો,
ગતિ કરવાની આદતથી ચરણ થઈ જાય છે આઝાદ.

વિચારો ઝાંઝવા થઈને ભગાવે છે સતત મનને,
કલમ મળતાં જ હાંફેલા હરણ થઈ જાય છે આઝાદ.

તમારું આવવું, ના આવવું, બંનેય સરખું છે,
તમારા આવવાથી બસ, સ્મરણ થઈ જાય છે આઝાદ.

જીવનનો અંત ‘ચાતક’ કોઈ ઉત્સવથી ઉતરતો ક્યાં,
મને મળવાની ખ્વાહિશથી મરણ થઈ જાય છે આઝાદ.

– દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’