Press "Enter" to skip to content

Category: અમર ભટ્ટ

મને પાણીની જેમ કોઈ સ્પર્શે


લાગણીની ઝંખના માણસને હમેશા રહે છે. કોઈ પાણીની જેમ સ્પર્શે એ વાત જ કેટલી સંવેદનાથી ભરેલી છે. વીરુ પુરોહિતની આ લાગણીભીની રચના અધૂરા સંબંધોની સંવેદનાને ધાર કાઢી આપે છે. આપણા સંબંધ જાણે શીર્ષક વિનાની વારતા … કેટલું બધું કહી જાય છે. થોડા સમય પહેલાં આપણે માણેલી માધવ રામાનુજની રચના – પાસ પાસે તોયે કેટલાં જોજન .. યાદ આવ્યા વિના નથી રહેતી. માણો આ સુંદર ગીત અમર ભટ્ટના સ્વરાંકનમાં.
*

*
કે મને પાણીની જેમ કોઈ સ્પર્શે

આસપાસ દર્પણનો આભાસી તડકો,
તું સૂરજ ના હોવાની ધારણા
લાગણીનું રણમાં ચણાતું મકાન
પારદર્શકતા સગપણનાં બારણાં
પડછાતી દૂરતા નેવાંની ધારમાં,
ને રોજ ધોધમાર કોઈ વરસે..કે મને પાણીની જેમ કોઈ સ્પર્શે

રોજરોજ આંખ્યુંમાં મળવાનાં પક્ષીઓ
ઈચ્છાનું આભ લઈ આવતાં;
આપણા સંબંધ સખી એવા કહેવાય,
જાણે શીર્ષક વિનાની કોઈ વારતા
એકાદી આંગળીને બંસી બનાવી,
કોઈ ફૂંકો તો ગોકુળ સળવળશે … કે મને પાણીની જેમ કોઈ સ્પર્શે

– વીરુ પુરોહિત

5 Comments

ટેરવાનો સ્પર્શ


મિત્રો, ચાલો આજે માણીએ લાગણીમાં ઝબોળાયેલું ધ્રુવ ભટ્ટ રચિત એક મધુરું ગીત અમર ભટ્ટના સ્વરાંકનમાં.
*

*
ચાલ સખી, પાંદડીમાં ઝાકળના ટીપાંની જેમ ફરી જિંદગીને મૂકીએ,
ટેરવાનો સ્પર્શ એક ઘટના કહેવાય છે કે લાગણી ગણાય એમ પૂછીએ.

વેદના તો અડીખમ ઉભો કંઠાર, જતાં આવતાં જુવાળ ભલે કોતરે;
સુખ સાથે આપણો તો જળનો સંબંધ, ક્યાંક રેતી ઢાંકે ને ક્યાંક ઓસરે.
છીપલાની હોડીને શઢથી શણગાર ચાલ, કાંઠો છોડીને હવે ઝૂકીએ;
પાંદડીમાં ઝાકળનાં ટીપાંની જેમ, સખી ચાલ ફરી જિંદગીને મૂકીએ.

ચાંદનીને ચાંદનીનું નામ નતા દે’તા, એ વાતો અકબંધ મને યાદ છે;
વૃક્ષ પછી ડાળ પછી પંખીનો માળો, ને ઉપર આકાશ જેવો સાદ છે.
મૂળમાંથી ફૂટે ને ટોચ લગી જાય, એવી લાગણીને કેમ રે ઉવેખીએ;
ઝાકળશી જિંદગીને પાનની લીલાશ પરે, ચાલ સખી એક વાર મૂકીએ.

– ધ્રુવ ભટ્ટ

1 Comment

સખી મારો સાહ્યબો સૂતો


પિયુ પથારીમાં સૂતો હોય અને એની પડખે ધીરેથી આવીને સુઈ જવાની કલ્પના માત્ર કેટલી રોચક છે. સ્ત્રીના હૈયામાં ઉમટતી લાગણીઓના ભાવજગતનું રોચક શબ્દાંકન આ ગીતમાં થયું છે. આજે માણીએ કવિ શ્રી વિનોદ જોશી રચિત આ સુંદર ગીત શ્રી અમર ભટ્ટના સ્વરાંકનમાં.
*

*
સખી મારો સાહ્યબો સૂતો
ફળિયે ઢાળી ઢોલિયો હું તો
હું તો મેડીએ ફાનસ ઓલવી ખાલી
પડખે પોઢી જાઉં … સખી મારો

એક તો માઝમ રાતની રજાઈ
ધબકારે ધબકારે મારા પડખે સરી જાય
એકલી ભાળી પાતળો પવન પોયણાથી પંખાય
ઝીણો સાથિયો કરી જાય … સખી મારો

સખી મારો સાહ્યબો સૂનો
એટલો કાના જેટલો હું તો
હું તો એટલું પૂછી પગમાં ઝાંઝર
પહેરવા દોડી જાઉં … સખી મારો

એમ તો સરોવરમાં બોળી
ચાંચને પછી પરબાર્યો કોઈ મોરલો ઉડી જાય
આમ તો પછી ઝૂરતો કાંઠો
એક પછી એક કાંકરી ઝીણી ઝરતો બૂડી જાય

સખી મારો સાહ્યબો લાવ્યો
અમથો કેવો કમખો હું તો
હું તો ટહુકા ઉપર મોરપીંછાની ઓઢણી ઓઢી જાઉં … સખી

– વિનોદ જોષી

[ ફરમાઈશ કરનાર – નેહાબેન શાહ ]

14 Comments