આગલી પોસ્ટમાં આપણે આદિલ મન્સૂરીની અમર કૃતિ ‘નદીની રેતમાં રમતું નગર મળે ન મળે’ માણી. આજે એના પર આધારિત નિર્મિશ ઠાકર રચિત પ્રતિકાવ્ય માણો. આજકાલ વરસાદની મોસમ છે. તાપીનાં પાણી દર વરસે ચોમાસામાં સુરત શહેરમાં આંટો મારવા આવે છે. પણ બે વર્ષ પહેલાં આવેલ પૂરમાં જાનમાલની ભારે ખુવારી થયેલ. એ સમયના સંજોગોમાં નિર્મિશભાઈએ રચેલ આ સુરતી પ્રતિકાવ્ય (હુરટી પ્રટિકાવ્ય) વાંચીને મુખ પર મલકાટ ન આવે તો જ નવાઈ!
નડીની રેલમાં ટરટું નગર મલે નીં મલે,
ફરી આ ડ્રસ્ય સ્મૃતિપટ ઉપર મલે નીં મલે.
અરે કાડવ ઠહે ટો ઉગહે એમાં બી કમર,
પછી આ માટીની ભીની અસર મલે નીં મલે.
પરિચિટોને ડઘાઈને જોઈ લેવા ડેવ,
એ કરડાં ઠોબડાં, ટ્રાંસી નજર મલે નીં મલે.
બઢા ડૂબી ગીયાં રસ્ટાઓ, બારીઓ, ભીંટો,
ટમે બી ડૂબહો પછી આ ઘર મલે નીં મલે.
ઉટરહે પૂર, પછી ફાટવાનો પ્લેગ ટરટ !
પછી કોઈને કોઈની કબર મલે નીં મલે.
ટને બી લૈ ડૂબે – એવાની આંગરી નીં પકડ!
બચી જહે ટું, ભલે હમસફર મલે નીં મલે.
વટનમાં હું મલે કે માઠું ભરી ડેઉં ‘નિમ્મેસ’?
ટને કાદવ જે મયલો, ઉમ્રભર મલે નીં મલે.
– નિર્મિશ ઠાકર
9 Comments