એક પારેવાથી જો ઉડી શકાયું હોત તો,
પત્રથી હૈયા સુધી પહોંચી શકાયું હોત તો.
માત્ર સરનામું કરીને આંખમાં રાખી મૂક્યું,
આંસુનું પરબીડિયું નાખી શકાયું હોત તો.
મહેકને રસ્તાની વચ્ચે આંતરીને બે ઘડી,
ફૂલનું સરનામું જો પૂછી શકાયું હોત તો.
જિંદગી જીવી જવાનું કૈંક તો બ્હાનું મળત,
સ્વપ્નને અભરાઈ પર મૂકી શકાયું હોત તો.
આપણાં હોવાપણાંની વારતાનું શું થતે ?
એક પરપોટાથી જો ડૂબી શકાયું હોત તો.
જાત બાળી એનો ‘ચાતક’ વસવસો રહેતે નહીં,
થોડું અજવાળું ઘરે લાવી શકાયું હોત તો.
– © દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’
10 Comments