[Painting by Donald Zolan]
બાગબાઁને એ ન પૂછો, ધૂપમાં કે છાંવમાં,
ફુલને ઊગાડવાના હોય છે પથરાવમાં.
મચ્છરોની જેમ ડંખી જાય ડાળોને વસંત,
શ્હેર આખું થરથરે એના ગુલાબી તાવમાં.
આપણી ઈચ્છાય બાળક જેમ રમતી હોય છે,
પોક મૂકી શું રડો છો સાંપડેલા ઘાવમાં.
પાંપણો મીંચી જવાથી લાગણી રોકાય ના,
ડૂબવાનું હોય છે બે આંખના ઢોળાવમાં.
શ્વાસની સેના ભલેને હારતી આવી છતાં,
ઝૂઝવાનું અંત સુધી જિંદગીના દાવમાં.
બે ઘડી રાહત મળે છે કોઈની હમદર્દીથી,
આયખું વીતાવવું મુશ્કેલ છે સદ્ ભાવમાં.
સો વરસ ઘડિયાળનાં પણ આંખને ઓછાં પડે,
નીર ઊંડા નીકળે ‘ચાતક’ પ્રતીક્ષા-વાવમાં.
– © દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’
10 Comments