પડછાયો નીકળી પડે જ્યારે તલાશમાં,
શોધી શકાય કોઈનું સરનામું શ્વાસમાં.
આ લાગણી છે દોસ્ત, ને એને ખબર બધી,
વ્હેવાનું ક્યારે, ક્યાં લગી, ચીતરેલ ચાસમાં.
સંધિની શક્યતા લઈ મળતાં રહે નયન,
જોડી શકાય ના છતાં પાંપણ સમાસમાં.
સૂરજના ઊગવા વિશે અટકળ કરી શકે,
સપનાંને એ ખબર નથી, છે કોની આંખમાં.
શબ્દોનાં બારણાં તમે ભીડીને રાખજો,
સંભવ છે, મૌન નીકળે ભીતર પ્રવાસમાં.
મૃગજળની વારતા હજુ લંબાતી જાય છે,
નક્કી કશુંક તો હશે ‘ચાતક’ની પ્યાસમાં.
– © દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’
6 Comments