Press "Enter" to skip to content

Month: June 2012

ભૂંસી શકાયે શી રીતે ?

આપણા ઇતિહાસને બદલી શકાયે શી રીતે ?
એક વીતેલો દિવસ ભૂંસી શકાયે શી રીતે ?

જે સમયની ડાળ પર કલરવ કરેલો આપણે,
ફેર ઊડીને ત્યહીં બેસી શકાયે શી રીતે ?

વીતતાં વીતી ગઈ એ ક્ષણ ન પાછી આવતી,
એકડો પાછા જઈ ઘૂંટી શકાયે શી રીતે ?

એક વેળા પૂછતાં પૂછી લીધેલો જે તમે,
પ્રશ્ન પાછો આપને પૂછી શકાયે શી રીતે ?

રાતદિ મ્હેંકે હવાઓ આપની ખુશ્બો થકી,
યાદ શીશીમાં ભલા પૂરી શકાયે શી રીતે ?

આંખ ભીની છે હજુયે આપના સ્મરણો થકી,
પાંપણોથી એ કદી લૂછી શકાયે શી રીતે ?

જિંદગી ‘ચાતક’ ભલે જલવાનું બીજું નામ છે,
શ્વાસથી આ દીપને ફૂંકી શકાયે શી રીતે ?

– © દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’

10 Comments

લોન પર

એક-બે આંસુ ઉછીના લાવવાના લોન પર,
લાગણીઓના મિનારા બાંધવાના લોન પર.

સાત ફેરાઓ ફર્યે કિસ્મત બદલતી હોય તો,
આગ જેવી આગને લઈ આવવાના લોન પર.

જિંદગી કૈં બેન્કમાં મૂકેલ થાપણ તો નથી,
રોજ શ્વાસોને જઈ ઉપાડવાના લોન પર.

જળ હવે જીવી રહ્યા છે ઝાંઝવાની રે’મથી,
વૃક્ષ જેવા વૃક્ષને ઉગાડવાના લોન પર.

સૂર્યમુખીને ભલા કોઈ જઈ કહેશો નહીં,
વાદળો તડકો સૂરજને આપવાના લોન પર.

એક શર્તે હુંય સપનાંઓ ઉછીના દઈ શકું,
પાંપણો પર ઘર નહીં બંધાવવાના લોન પર.

ગર્વ છે ‘ચાતક’, સમયની સ્હેજ ઉધારી નથી,
કિશ્ત અઘરાં છે અહીં ચુકાવવાના લોન પર.

– © દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’

11 Comments

મારું સ્મરણ નથી


[Painting by Donald Zolan]
*

ખખડે છે પાંદડા છતાં ક્યાંયે પવન નથી,
તારા ગયા પછી મને મારું સ્મરણ નથી.

ટહુકા વિનાની જિંદગી જીવી રહ્યો હવે,
હું વૃક્ષ છું ઉદાસ કે જેનું ચમન નથી.

મૃગજળને જીવવા મળે એવું તો કૈંક આપ,
તરસ્યા છે ઝાંઝવા અને કોઈ હરણ નથી.

તારા વિરહની વેદના કહેવીય શી રીતે,
મારું કહી શકું હવે કોઈ સ્વજન નથી.

તરફડતાં હોઠનું ફરી મળવાનું વ્યર્થ છે,
જેમાં પ્રણયનો સ્પર્શ ના એ સંવનન નથી.

‘ચાતક’ની આંખમાં ફકત રઝળે છે ઈન્તજાર,
પગલાંનું ગામ છે અને કોઈ ચરણ નથી.

– © દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’

8 Comments

દરિયો ઉધાર દે

દર્પણના ગામમાં મને દૃશ્યો ઉધાર દે,
બે-ચાર આંખમાં મને સ્વપ્નો ઉધાર દે.

બાકીની જિંદગી તને આપી દઉં પ્રભુ,
વીતી ગયેલ કાલનો ટુકડો ઉધાર દે.

બે-ચાર પ્રેમની પળો આપી નહીં શકું,
બદલામાં તું ભલે મને સદીઓ ઉધાર દે.

પરવરદિગાર માફ કર મારા ગુનાહ ને,
મારી શરમને ઢાંકવા પરદો ઉધાર દે.

પ્હોંચી શકાય શી રીતે તારા નગર સુધી,
મંઝિલ મળી ગઈ મને, રસ્તો ઉધાર દે.

શંકાના ગામથી જવું શ્રધ્ધા-શિખર સુધી,
ભટકી પડે ચરણ કદી, નક્શો ઉધાર દે.

તારા દરશની ઝંખના શમતી નથી પ્રભુ,
મારી તરસને ખાળવા દરિયો ઉધાર દે.

‘ચાતક’ લખી લખી અને થાકી ગયો પ્રભુ,
તારા હૃદય લગી જવા શબ્દો ઉધાર દે.

– © દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’

10 Comments