ગુજરાતી સાહિત્યનું નવું સરનામું
કોઈ દૂરી ક્યાં નડે છે પ્હોંચતા એના ઘરે,
હું અહીં દીપક જલાવું, ઝળહળે એના ઘરે.
વર્ણ-જાતિ-ભેદની તકરારના કિસ્સા ખતમ,
રંક-રાજા સહુ મળે છે પ્રેમથી એના ઘરે.
એક બાળકનું કુતૂહલ એટલે શમતું નથી,
કોઈ પંડીત-મૌલવી દીઠા નહીં એના ઘરે.
એ જ શ્રદ્ધા સાથ કે એ વાંચશે કોઈ દિવસ,
શ્વાસમાં પત્રો બીડું છું રોજ હું એના ઘરે.
ધમપછાડા ત્યાં જવાના છોડ ‘ચાતક’, આખરે
લોક ઉંચકી લઈ જશે આરામથી એના ઘરે.
– દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’
12 Comments
ઝાંઝવા થૈને સરોવરમાં કદી ન્હાવું ઘટે,
જિંદગીના ગીતને મલ્હારમાં ગાવું ઘટે.
વેદના વચ્ચે ખડકની જેમ ઊભા શું તમે,
લાગણીના સ્પર્શથી ક્યારેક ચીરાવું ઘટે.
એમની વાતો સરળ ને સાવ સીધી હોય, છો,
એમની વાતે કદી અમથુંય ભરમાવું ઘટે.
રેતના ઘર બાંધવા હેતાળ સાગરના તટે,
આપણે બાળક બનીને ક્યાંક ખરડાવું ઘટે.
રાતદિ ઉપકાર કરતા વૃક્ષને કાપ્યા પછી,
માનવી થઈને હવે સાચે જ શરમાવું ઘટે.
જિંદગી ‘ચાતક’ રહસ્યો ખોલશે, તો શું થશે,
સ્વપ્નની કોમળ ત્વચા, એનુંય તરડાવું ઘટે.
– દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’
13 Comments
કેટલાં ઘર-ગામ-ફળિયાંને રડાવી જાય છે,
દેશ મૂકીને કોઈ પરદેશ ચાલી જાય છે.
લોહીના સંબંધ, કોમળ કાળજાં સ્નેહીતણાં,
લાગણીના તાર પળમાં કોઈ કાપી જાય છે.
કમનસીબી કેટલી કે ઘેલછામાં અંધ થઇ,
પામવા માટી, ખજાનાને ફગાવી જાય છે.
ઝૂલતો હીંચકો, ટકોરા બારણે ઘડિયાળનાં,
એક સન્નાટો ફકત ઘરમાં સજાવી જાય છે.
માવઠું થઈને પછી વરસ્યા કરે છે આંખડી,
રેશમી સપનાં બધા એમાં વહાવી જાય છે.
વૃદ્ધ આંખોમાં રઝળતી આગમનની આશ, કે
શ્વાસ ખુટે તે પહેલાં કોઈ આવી જાય છે ?
માતૃભૂમિ ત્યાગની ‘ચાતક’ સજા છે આકરી,
કોઇ આવી દંડની મ્હોલત વધારી જાય છે.
– દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’
16 Comments
વરસો ચાળીને હવે થાક્યા, બા મારા, વરસો ચાળીને હવે થાક્યા.
ઘરનો થૈ મોભ હવે હાંફ્યા, બા મારા, વરસો ચાળીને હવે થાક્યા.
તુલસીના ક્યારે જઈ ઘીના દીવા કર્યા,
દુઃખના દાવાનળથી કોદિયે ના ડર્યા
બોર બોર આંસુડા જાળવી જતનભેર સેવામાં રામની એણે સપ્રેમ ધર્યા,
ધારેલા તીર બધા તાક્યા … બા મારા
પારકાંને પોતાના, પ્રેમે કરતા રહ્યા,
જાતે ઘસાઈ, દેહ ઉજળો કરતા રહ્યા,
સેવા ને સાદગીની ગળથૂથી પાઈ ને, અજવાળું આપવા પોતે જલતા રહ્યા,
કેટલા ઉઘાડાને ઢાંક્યા .. બા મારા
ઘડપણમાં વેદનાઓ મળવાને આવી,
દીકરી ગણી બાએ હૈયે લગાવી,
મોતિયો ભલે, બાની આંખેથી મોતીઓ આંસુ બનીને ઝટ્ટ કોદિ ના આવ્યા,
પગલાં પારોઠ ના માપ્યા … બા મારા
જગમાં ‘ચાતક’ એનો જોટો જડે નહીં,
પ્રેમની એ મોંઘેરી મૂરત મળે નહીં,
લાગણીના પૂળાઓ બાંધીને હૈયામાં, રાતોના રાતો એ સેવામાં જાગ્યા,
શ્વાસે શ્વાસે પ્રભુ જાપ્યા … બા મારા
– દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’
17 Comments
આંખને ઠારી શકે એ દૃશ્ય ક્યાંથી લાવવા ?
સાવ સીધી વાતમાં રહસ્ય ક્યાંથી લાવવા ?
ઊમ્રની સાથે વહીને કાળગર્તામાં ગયા,
દોસ્ત, વીતેલા સ્મરણ તાદૃશ્ય ક્યાંથી લાવવા ?
સ્મિત કરતાં ફડફડે છે લોક અહીં એકાંતમાં,
એમના ચ્હેરે ફરી અટ્ટહાસ્ય ક્યાંથી લાવવા ?
સાંજ પડતાં આથમીને અસ્ત થાતાં દેહમાં,
ફેર સૂર્યોદય સમા આયુષ્ય ક્યાંથી લાવવા ?
ભીંત પર લટકી કરે વરસાદ આશીર્વાદનો,
આદમી એવા હવે અદૃશ્ય ક્યાંથી લાવવા ?
જીવવા માટે જરૂરી હાડ-સ્નાયુ-ચામ છે,
શ્વાસ ‘ચાતક’ પણ અહીં અવશ્ય, ક્યાંથી લાવવા ?
– દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’
12 Comments