તસવીર – હિમાચલ પ્રદેશના પરંપરાગત પોશાકમાં.
(હિડીમ્બા ટેમ્પલ, મનાલી, 2010)
હું હજીયે સ્વપ્નમાંથી જાગતાં શીખ્યો નથી,
વાસ્તવિકતાની ધરા પર ચાલતાં શીખ્યો નથી.
આંખમાં રેલાય એની ચાંદની આઠે પ્રહર,
ચાંદને કેવળ ધરા પર લાવતાં શીખ્યો નથી.
તૂટતાં બહુ દર્દ આપે છે સંબંધો પ્રેમનાં,
ગાંઠ મારીને કદી હું બાંધતા શીખ્યો નથી.
હર્ફ ઉચ્ચાર્યા વિના તું આપ, જો આપી શકે,
પોટલી તાંદુલ લઈને આવતાં શીખ્યો નથી.
ઓ ખુદા, ઓકાત મારી ક્યાંક ઓછી ના પડે,
પગ પ્રમાણે હું પછેડી તાણતાં શીખ્યો નથી.
કોઈ દિ’ ફુરસદ મળે તો આવજે મારા ઘરે,
હુંય ‘ચાતક’ છું, સહજમાં હારતાં શીખ્યો નથી.
– © દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’
શબ્દ ગર્વ ભર્યો છે અને અભિવ્યક્તિ હોવાનો નાદ રમતો મૂકે છે..
હર્ફ ઉચ્ચાર્યા વિના તું આપ, જો આપી શકે,
પોટલી તાંદુલ લઈને આવતાં શીખ્યો નથી
કે
કોઈ દિ’ ફુરસદ મળે તો આવજે મારા ઘરે,
હુંય ‘ચાતક’ છું, સહજમાં હારતાં શીખ્યો નથી.
ગઝલ લવચીક છે.
વાહ દક્ષેશભાઇ ! તમે હારતાં નથી શીખ્યા પરન્તુ જીતતાં તો શીખ્યા જ !
કોઈ દિ’ ફુરસદ મળે તો આવજે મારા ઘરે,
હુંય ‘ચાતક’ છું, સહજમાં હારતાં શીખ્યો નથી.
વાહ ! શું મિજાજ છે !
સુંદર રચના !
સુંદર ગઝલ…
આ શેર ખૂબ ગમ્યો..
હર્ફ ઉચ્ચાર્યા વિના તું આપ, જો આપી શકે,
પોટલી તાંદુલ લઈને આવતાં શીખ્યો નથી.
સરસ ભાવવાહી બની છે ગઝલ દક્ષેશભાઈ…..
હર્ફ શબ્દ જરા કઠયો મિત્ર!
શેર સરસ બન્યો છે પણ મારી દ્રષ્ટિએ હરફ શબ્દ હોવો જોઇએ અહીં.
હર્ફ – ગાલ,પણ
હરફ – લગા થશે
સુંદર ગઝલ…!!!
નવ કલ્પનો ગઝલને વધુ સુન્દર બનાવે છે..
હર્ફ ઉચ્ચાર્યા વિના તું આપ, જો આપી શકે,
પોટલી તાંદુલ લઈને આવતાં શીખ્યો નથી….વાહ..!!
આમ તો બધાં જ શે’ર માણવા લાયક
ગઝલના બધા જ શબ્દોની રચના ખૂબ જ સુંદર છે.
પ્રફુલ ઠાર
મહેશભાઈ,
આપના પ્રતિભાવ બદલ આભાર.
ગઝલનું છંદવિધાન ગાલગાગા ગાલગાગા ગાલગાગા ગાલગા એટલે હરફ ને બદલે હર્ફ યોગ્ય જ છે. વળી અમુક ગુજરાતી બોલીમાં હરફ ને બદલે હર્ફ બોલાય છે. એથી એ રીતે પણ વાંધો ન આવવો જોઈએ. જો કે શુદ્ધ શબ્દ હરફ છે એ સ્વીકારું છું.
સરસ મિજાજસભર ગઝલ. પરંપરાગત પોષાકમાંની છબી પણ મઝાની છે.
સરસ અભિવ્યક્તિ.
કોઈ દિ’ ફુરસદ મળે તો આવજે મારા ઘરે,
હુંય ‘ચાતક’ છું, સહજમાં હારતાં શીખ્યો નથી.
વાહ..ક્યા મિજાજ હૈ ? પસંદ આ ગયા.
ઓ ખુદા, ઓકાત મારી ક્યાંક ઓછી ના પડે,
પગ પ્રમાણે હું પછેડી તાણતાં શીખ્યો નથી……..
વાહ વાહ દક્ષેશભાઇ…બધા જ શેર સરસ મઝા આવી ગઇ…
કોઈ દિ’ ફુરસદ મળે તો આવજે મારા ઘરે,
હુંય ‘ચાતક’ છું, સહજમાં હારતાં શીખ્યો નથી.
દક્ષેશભાઈ, ખુબ જ અસ્મીતાસભર ગઝ્લમાં અભિવ્યક્તિ છે..અને જે નથી શિખ્યા આપ તે જ શિખવાની તિવ્ર જીજ્ઞાસા દર્શાવે છે. આપ શીખી શકશો..શુભેચ્છા.
પ્રણયના પુરમાં તણાતો રહ્યો છું સદા….કિનારો મળે તોયે હજુ હું તરતા થાક્યો નથી…..
ખુમારી ની ગઝલ………!!!