Press "Enter" to skip to content

પરદેશગમન


[audio:/p/pardesh-gaman.mp3|titles=Pardesh Gaman|artist=Yatri]
(તરન્નુમ – રાજુ યાત્રી)

કેટલાં ઘર-ગામ-ફળિયાંને રડાવી જાય છે,
દેશ મૂકીને કોઈ પરદેશ ચાલી જાય છે.

લોહીના સંબંધ, કોમળ કાળજાં સ્નેહીતણાં,
લાગણીના તાર પળમાં કોઈ કાપી જાય છે.

કમનસીબી કેટલી કે ઘેલછામાં અંધ થઇ,
પામવા માટી, ખજાનાને ફગાવી જાય છે.

ઝૂલતો હીંચકો, ટકોરા બારણે ઘડિયાળનાં,
એક સન્નાટો ફકત ઘરમાં સજાવી જાય છે.

માવઠું થઈને પછી વરસ્યા કરે છે આંખડી,
રેશમી સપનાં બધા એમાં વહાવી જાય છે.

વૃદ્ધ આંખોમાં રઝળતી આગમનની આશ, કે
શ્વાસ ખુટે તે પહેલાં કોઈ આવી જાય છે ?

માતૃભૂમિ ત્યાગની ‘ચાતક’ સજા છે આકરી,
કોઇ આવી દંડની મ્હોલત વધારી જાય છે.

– દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’

15 Comments

  1. Daxesh Contractor
    Daxesh Contractor April 14, 2011

    અમેરિકા આવ્યાને આજે બરાબર દસ વરસ થયા … એને પરદેશગમનનું રૂપાળું નામ આપીએ, સ્વૈચ્છિક દેશનિકાલ કહીએ, કે લઘુભિનિષ્ક્રમણ – પણ માતૃભૂમિ છોડવાની ઘટના હરએક વ્યક્તિના હૃદયમાં એક કસક પેદા કરતી હોય છે. એ વ્યથા શબ્દોના વાઘા સજીને પ્રકટ થઈ ..

  2. Himanshu Patel
    Himanshu Patel April 15, 2011

    ઘર ઝૂરાપાની રજૂઆત વેધક રહી-
    વૃદ્ધ આંખોમાં રઝળતી આગમનની આશ, કે
    શ્વાસ ખુટે તે પહેલાં કોઈ આવી જાય છે ?
    કદાચ આને કારણે જ તરછોડાયેલા મા-બાપ માટે ઇન્ડીયામાં કાયદો ઘડાયો છે.

  3. Pragnaju
    Pragnaju April 15, 2011

    આવતે મહીને અમારે આવ્યાને ૧૫ વર્ષ થશે
    અને
    તરન્નુમમા આ રચના સાંભળી વેદનાભરી કસક થઇ
    યાદ આવે
    કવિ ઝવેરચંદ મેઘાણીની રચના
    વતનની પ્રીતડી મીઠે સ્વરે સમજાવતી’તી
    વળો પાછા, વળો પાછા એમ વ્યર્થ વલવલતી જતી’તી !
    તો
    આદિલ મન્સૂરી ધૂળથી માથું ભરી લેવાની વાત કરે છે.
    એક કવિએ અત્યંત સરળ લહજામાં કહી દીધું છે :
    ‘કૌન કિસકે કરીબ હોતા હૈ,
    અપના અપના નસીબ હોતા હૈ…’

  4. Manvant Patel
    Manvant Patel April 15, 2011

    વાહ પ્ર.બહેન ! અને વાહ સર્જક !
    મારે અહીં ૩૦ વર્ષો થયા,તો પણ વતનની યાદો સતત સ્મરણમાં છે.

  5. Saryu Parikh
    Saryu Parikh April 15, 2011

    દર્દભરી સરસ ગઝલ.
    સરયૂ

  6. Pancham Shukla
    Pancham Shukla April 16, 2011

    એક દસકો વિતાવ્યો એ માટે અભિનંદન અને આવનારા દસકાઓ કલમની મોજમાં મસ્તી વ્યતીત થાય એવી શુભેચ્છાઓ.
    સરસ સંવેદનશીલ ભાવ ગૂંથણીથી ભરી ભરી ગઝલ.

  7. Dilip
    Dilip April 16, 2011

    વૃદ્ધ આંખોમાં રઝળતી આગમનની આશ, કે
    શ્વાસ ખુટે તે પહેલાં કોઈ આવી જાય છે ?

    માતૃભૂમિ ત્યાગની ‘ચાતક’ સજા છે આકરી,
    કોઇ આવી દંડની મ્હોલત વધારી જાય છે.

    દક્ષેશભાઈ, સંવેદનશિલ વતન ઝુરાપાની ઉત્તમ ગઝલ .. તરન્નુમ સાથે તરત મનમાં શ્પર્શે અને ઉતરી જાય છે..

  8. P Shah
    P Shah April 16, 2011

    સંવેદન ને લાગણી ભરી ગઝલ !

  9. અશોક જાની 'આનંદ'
    અશોક જાની 'આનંદ' April 16, 2011

    કોઈ મને જાય કોઈ કમને જાય પણ વતનથી દૂર થયાનો અહેસાસ કોઈ પણ
    સંવેદનશીલ વ્યક્તિને ઝુરાપા સુધી દોરી જ જાય એમાં ય જો એ સર્જક હોય તો
    એની કલમ શબ્દોના આંસુ સારે જ.. જોકે આવો પ્રત્યક્ષ અનુભવ નથી
    પણ મારા સંજોગો પણ એવા ગૂંથાઈ રહ્યા છે કદાચ મારા નસીબે પણ લઘુભિનિષ્ક્રમણ
    લખાઈ જાય…. ખુબ સુંદર ગઝલ
    આ વધારે સ્પર્શ્યું
    ઝૂલતો હીંચકો, ટકોરા બારણે ઘડિયાળનાં,
    એક સન્નાટો ફકત ઘરમાં સજાવી જાય છે.
    વૃદ્ધ આંખોમાં રઝળતી આગમનની આશ, કે
    શ્વાસ ખુટે તે પહેલાં કોઈ આવી જાય છે ?

    મક્તાન શે’રમાં ‘મ્હોલત’ ની જગ્યાએ ‘મહેતલ’ કરો તો ?!! વધારે ગુજરાતી લાગશે…

  10. Hemant Desai
    Hemant Desai April 16, 2011

    good one. all things are better in India then other place. but you need the “drusti” to find it. salute to my nation & promoter like you.

  11. Kanchankumari P Parmar
    Kanchankumari P Parmar April 16, 2011

    ડુબતા ઘંટારાવ ની જેમ રહ્યો હું વિરમી ……મળશો તમે ક્યારે તેની ખબર નથી……???

  12. Manhar Mody
    Manhar Mody April 20, 2011

    દક્ષેશભાઈ, આપની ગઝલ રડાવી ગઈ. મેં પણ મારા પૂત્રને પરદેશ મોકલ્યો છે. અને જે અમારા પર વીતી રહી છે તે તો અમે જ જાણીયે છીયે. બધા જ ભૌતિક સુખો મળ્યા હોવા છતાં પુત્ર, પુત્રવધુ અને પૌત્રોના વિરહમા ઝૂરી રહ્યા છીયે.

    એકે એક શેર ટાંકવા જેવો લાગે છે. બધા જ શેર જાણે અમારી (હું અને મારી ધર્મપત્નિ)ના મનની લાગણીઓને વાચા આપે છે.

    ઝૂલતો હીંચકો, ટકોરા બારણે ઘડિયાળનાં,
    એક સન્નાટો ફકત ઘરમાં સજાવી જાય છે.

    માવઠું થઈને પછી વરસ્યા કરે છે આંખડી,
    રેશમી સપનાં બધા એમાં વહાવી જાય છે.

    વાહ, વાહ ! અભિનંદન, દક્ષેશભાઈ.

  13. Kirtikant Purohit
    Kirtikant Purohit April 21, 2011

    ડાયસ્પોરાની વેદના સરસ વ્યક્ત થઇ છે.

  14. Rekha Joshi
    Rekha Joshi May 12, 2011

    વાહ ….દક્ષેશભાઈ માફ કરશો. ૧ પંક્તિ હું ઉમેરુ છું ..

    આ રોનક -રોજ રમાડી જાય છે,
    ને -પોતાપણું પડાવી જાય છે.

Leave a Reply to Heena Parekh Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.