ચાહતના અનેક સ્વરૂપ છે. કોઈ વ્યક્તિને પરસ્પર રૂબરૂ મળ્યા ન હોઈએ તે છતાં તેને ચાહી શકાય, એના વિચારોમાં ખોવાઈ શકાય, એનું રાતદિવસ સ્મરણ કરી શકાય. ન મળ્યા છતાં સતત મળતા રહેવાની આ લાગણીનો પ્રતિઘોષ ક્યારેક તો સામી વ્યક્તિ પર પડે જ છે. એના હૃદયમાં પણ એ ભાવો કંપન જગવે છે. હૃદય પર હાથ મૂકીને તમે ક્યારેય એવું અનુભવ્યું છે કોઈને માટે ? તો આ ગઝલનો ધ્વનિ કદાચ બરાબર સમજી શકશો.
*
સ્વર: મનહર ઉધાસ; આલ્બમ: અભિષેક
*
તારી હો વેદના તે સહન થઈ શકે ભલા,
એ વેદના જ નહોતી અમે જે ખમી ગયા;
આ સૌને પ્રેમ કરવાને લીધો તો મેં જનમ,
વચમાં તમે જરાક વધારે ગમી ગયા.
– મરીઝ
*
કહું કેમ, મુજને ગમો છો તમે,
દિવસ રાત દિલમાં રમો છો તમે !
વિચારોમાં મારા સદાયે વસો,
છતાંયે કદી ક્યાં મળો છો તમે.
સ્મરણ બસ તમારું કરું રાત દિન,
નયનના ઝરુખે રહો છો તમે.
ગુન્હો ચાહવાનો કર્યો છે હવે,
સજા જોઇએ શું કરો છો તમે.
હૃદય પર મુકી હાથ સાચુ કહો,
કદી યાદ મુજને કરો છો તમે ?
– શિવકુમાર “સાઝ” (?)
sitting in america, listening to manhar udhas and other brings me back to india. pl keep it up atleast for gazal lovers like me.
સ્મરણો સાજ સંગીત મધુર બજાવે છે અને હું એના પુરમાં તણાતો જાઉં છુ……
This ghazal is a really very nice ghazal. I would like to listen again and again.
Thank you very much for that.
તારી હો વેદના તે સહન થઈ શકે ભલા,
એ વેદના જ નહોતી અમે જે ખમી ગયા;
આ સૌને પ્રેમ કરવાને લીધો તો મેં જનમ,
વચમાં તમે જરાક વધારે ગમી ગયા.
– રચનાકાર (મરીઝ)
[ આભાર – admin ]