આજ, મહારાજ ! જલ ઉપર ઉદય જોઈને
ચંદ્રનો, હૃદયમાં હર્ષ જામે
સ્નેહઘન કુસુમવન વિમલ પરિમલ ગહન,
નિજ ગગનમાંહી ઉત્કર્ષ પામે;
પિતા, કાલના સર્વ સંતાપ શામે !
નવલ રસ ધવલ તવ નેત્ર સામે,
પિતા, કાલના સર્વ સંતાપ શામે !
જલધિજલદલ ઉપર દામિની દમકતી,
યામિની વ્યોમસર માંહી સરતી,
કામિની કોકિલા કેલી કૂંજન કરે,
સાગરે ભાસતી ભવ્ય ભરતી;
પિતા, સૃષ્ટિ સારી સમુલ્લાસ ધરતી !
તરલ તરણી સમી સરલ તરતી,
પિતા, સૃષ્ટિ સારી સમુલ્લાસ ધરતી !
-કાન્ત (મણિશંકર રત્નજી ભટ્ટ)
ભલે છે આ કાવ્ય અછાંદસ,
કલ્પના કરું છું એક અવાજની;
ભારે ભરખમ, ગર્ભસમા ઊંડાણવાળો,
ઘેરો પણ મક્કમ, મર્મસ્પર્શી,
હવે વાંચો આ કવિતાને, ને જુઓ
કોઇ અનેરો આનંદ જાણે સમાઇ જાય છે મનમાં
(કદાચ અમિતાભના અવાજની કલ્પનાથી આ લખાઇ ગયું)
ખૂબ સુંદર કાવ્ય.
“કાન્ત”ની વર્ણસગાઇ એંશી વર્ષે પણ આજે મનમાં ગુંજે છે. આભાર બહેના !