સમંદર પી જવાની હરક્ષણે તાકાત રાખું છું,
મને પડકાર ના હું સજ્જ મારી જાત રાખું છું.
સહજ રીતે ઘટે છે સર્વ ઘટના ભીતરે મારી,
સતત જોયાં કરું હું ને મને બાકાત રાખું છું.
ગમે ત્યારે ઉજાગર થઇ શકે અંધાર વર્ષોનો,
ઉઘાડાં બારણાં ઘરના દિવસ ને રાત રાખું છું.
મળે છે ક્યાં કદી પણ અંત કે આદિ હયાતીનો,
જરૂરત જોઇને હું વ્યાપની ઔકાત રાખું છું.
ગઝલના ધોધરૂપે અવતરણ તારું અપેક્ષું છું,
જટામાં હું નહીતર લાખ ઝંઝાવાત રાખું છું.
– ત્રિલોક મહેતા